Родителите на децата со посебни потреби бараат поголема грижа од државата и институциите
„Да се биде родител на дете со посебни потреби не е само тежок животен предизвик, туку е и огромна жртва, целосно одрекување од нашиот личнен живот и максимална деноноќна посветеност на животите на нашите деца за што се потребни и многу пари. А родителската болка ја оставаме настрана, оти таа ќе не’ боли додека сме живи“. Вака ја опишуваат својата судбина родителите кои имаат деца со посебни потреби, алармирајќи дека државата ни приближно не го правела она што треба, ниту за нив, а уште помалку за нивните најмили.
„Ние од државата, еве веќе 30 години откако сме осамостоени, не наидовме на разбирање. Имавме пред 5-6 месеци протести, државата не одговори ништо. Многу тешко се живее. Размислете сега, јас со 100 евра посебен додаток на деца со посебни потреби што можеме да придонесеме, буквално немаме ништо. Не можеме да им купиме ни лекарства“, – вели Горан Камчески, претседател на новоформираното Здружение за помош на лица со посебни потреби „Избрани од Бога“, Прилеп.
Разочарани од досегашната инертност на државата кон нив и се’ посвесни дека со стихијното изразување револт нема ништо да постигнат, родителите од Пелагонискиот регион формираа Здружение, со цел да ги принудат институциите за конечно да преземат нешто за оваа категорија граѓани. Велат, она што најмногу ги загрижува, освен бедниот посебен додаток од 5.000 денари е и грижата што ќе биде со овие деца после смртта на родителите, особено ако се има предвид и фактот што и родителите, борејќи се секојдневно со болеста на своите деца, и самите се разболуваат.
„Имаме барања да дојдеме до некаква пензија предвремена да можеме да ги гледаме зашто и ние родителите сме половината разболени. Не знаеме колку ќе живееме и колку ќе можеме да им помогнеме“, – објаснува Камчески.
Според родителите на децата со посебни потреби, во Македонија е потребен коренит, системски приод за решавање на оваа сложена проблематика. „Не се доволни посетите на овие деца само на празници и тие да се користат како рекламни „кукли“ за наводна општествена емпатија. Овие деца имаат посебни потреби кои треба да се задоволуваат 24/7 во текот на целата година“, реагираат родителите.
Инаку, 3-ти декември е Меѓународен ден на лицата со посебни потреби. Такви лица во Македонија има над 40.000 кои се класифицирани во различни групи, во зависност од видот и степенот на пречките во нивниот психо-физички развој.
„Да се биде родител на дете со посебни потреби не е само тежок животен предизвик, туку е и огромна жртва, целосно одрекување од нашиот личнен живот и максимална деноноќна посветеност на животите на нашите деца за што се потребни и многу пари. А родителската болка ја оставаме настрана, оти таа ќе не’ боли додека сме живи“. Вака ја опишуваат својата судбина родителите кои имаат деца со посебни потреби, алармирајќи дека државата ни приближно не го правела она што треба, ниту за нив, а уште помалку за нивните најмили.
„Ние од државата, еве веќе 30 години откако сме осамостоени, не наидовме на разбирање. Имавме пред 5-6 месеци протести, државата не одговори ништо. Многу тешко се живее. Размислете сега, јас со 100 евра посебен додаток на деца со посебни потреби што можеме да придонесеме, буквално немаме ништо. Не можеме да им купиме ни лекарства“, – вели Горан Камчески, претседател на новоформираното Здружение за помош на лица со посебни потреби „Избрани од Бога“, Прилеп.
Разочарани од досегашната инертност на државата кон нив и се’ посвесни дека со стихијното изразување револт нема ништо да постигнат, родителите од Пелагонискиот регион формираа Здружение, со цел да ги принудат институциите за конечно да преземат нешто за оваа категорија граѓани. Велат, она што најмногу ги загрижува, освен бедниот посебен додаток од 5.000 денари е и грижата што ќе биде со овие деца после смртта на родителите, особено ако се има предвид и фактот што и родителите, борејќи се секојдневно со болеста на своите деца, и самите се разболуваат.
„Имаме барања да дојдеме до некаква пензија предвремена да можеме да ги гледаме зашто и ние родителите сме половината разболени. Не знаеме колку ќе живееме и колку ќе можеме да им помогнеме“, – објаснува Камчески.
Според родителите на децата со посебни потреби, во Македонија е потребен коренит, системски приод за решавање на оваа сложена проблематика. „Не се доволни посетите на овие деца само на празници и тие да се користат како рекламни „кукли“ за наводна општествена емпатија. Овие деца имаат посебни потреби кои треба да се задоволуваат 24/7 во текот на целата година“, реагираат родителите.
Инаку, 3-ти декември е Меѓународен ден на лицата со посебни потреби. Такви лица во Македонија има над 40.000 кои се класифицирани во различни групи, во зависност од видот и степенот на пречките во нивниот психо-физички развој.
Каролина Дурло